Ιωάννης Χαλούλος - Πελεκάνος

Γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας περί το 1880. Παντρεύτηκε την Κυριακούλα Καλογεράκου του Παρασκευά. Ο Καλογεράκος Παρασκευάς, ήταν ένας από τους πρώτους εποίκους πού εγκαταστάθηκαν στα Λαγκάδια, προερχόμενοι από την Λεβέτσοβα (σημερινές Κροκεές)   Λακωνίας.

Ο Ι. Χαλούλος απέκτησε με την Κυριακούλα, τέσσερις κόρες (Σταυρούλα, Παρασκευή, Πηνελόπη, Αναστασία) και ένα γιό, τον Στέλιο Χαλούλο που πέθανε σε ηλικία περίπου 20 ετών.

Έφυγε για πρώτη φορά από τα Λαγκάδια πριν το 1920 (1915-1917) και εγκαταστάθηκε στη Λακωνία. Πολλά χρόνια έζησε στο Δαφνί, όπου είναι γνωστός ως Χαλουλόγιαννης  και θεωρείται ακόμα από τους ντόπιους σαν ένας σπουδαίος πρωτομάστορας-πελεκάνος. Συνεργάστηκε και με άλλους Λαγκαδινούς μαστόρους πού είχαν εγκατασταθεί στη Λακωνία , τους οποίους στήριξε και βοήθησε. Ο μαστρο-Λιάς Καγιάς, απόγονοι του οποίου κατοικούν και σήμερα στο Δαφνί, είναι ένας από αυτούς.  

 Δραστηριοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή και παρέμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα  στους Γοράνους Λακωνίας, όπου γεννήθηκε μία από τις κόρες του, η Παρασκευή. Επέστρεψε στα Λαγκάδια για πολύ λίγα χρόνια (1933-1938) και τα εγκατέλειψε οριστικά περί το 1938, μετά το θάνατο του γιού του Στέλιου. Εγκαταστάθηκε εκ νέου στη Λακωνία όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του (1954-55, Δαφνί Λακωνίας).

Η σύζυγος του Κυριακούλα πέθανε στην Αθήνα το 1977 σε ηλικία 97 ετών. Από τις 4 κόρες του απέκτησε 11 εγγόνια. Σήμερα ζουν τα 7 και κατοικούν όλα στην Αθήνα. Ο σύζυγος ( Καλογεράκος) της κόρης του Παρασκευούλας,  είχε απλή συνωνυμία με τον Καλογεράκο Παρασκευά, πατέρα της συζύγου του Κυριακούλας. 

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Ι. Χαλούλου, ήταν η βαθειά πίστη του. Προσωπική μαρτυρία του ίδιου, αναφέρεται στην ανέγερση του κωδωνοστασίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Γιάτρισσας (πλησίον της Άρνας, σύνορα Λακωνίας-Μεσσηνίας). Στην διάρκεια της κατασκευής του αρρώστησε βαριά και με μεγάλο πόνο ψυχής, ανήμπορος να συνεχίσει, είπε στους μαστόρους και μαστορόπουλα πού είχε στην ομάδα του, να φύγουν, εγκαταλείποντας το έργο. Τότε ήταν, όπως ο ίδιος περιέγραφε, πού είδε στον ύπνο του την Παναγία, λέγοντας του να μείνει και να συνεχίσει την κατασκευή του καμπαναριού. Η υγεία του αποκαταστάθηκε, το έργο τελείωσε  και σήμερα αποτελεί ένα από τα πολλά, αλλά άγνωστα τα περισσότερα, αριστουργήματα της τέχνης του.

Ένα από τα έργα, όπου υπάρχει ανεξίτηλη από το χρόνο η σφραγίδα του ως πρωτοπελεκάνου, είναι το ρολόι, παραπλεύρως του Ι. Ναού Ταξιαρχών, στη γενέτειρα του, τα Λαγκάδια, πού κατασκευάστηκε το 1910.  Η λεπτομέρεια της κατασκευής, το εξαιρετικό πελέκημα της πέτρας, το αισθητικό αποτέλεσμα αυτού του αρχιτεκτονικού κοσμήματος που φέρει τις σαφείς επιδράσεις του νεοκλασσικισμού, επιβεβαιώνουν με τον καλλίτερο τρόπο, τη σπουδαία τέχνη με την οποία, τα χέρια, η ψυχή, το ήθος, η βαθειά πίστη και το μεράκι αυτών των μεγάλων μαστόρων, σφράγισαν κάθε τι πού κατασκεύαζαν.  

Συλλογή στοιχείων: Αγγελική Αναστοπούλου